අපට ඇති තරම් විනෝද වීමට කාලය තිබිණ. රූපවාහිනියක් නොතිබීම මහා ලොකු අඩුවක් ලෙස නොදැනුනේ මා හට සම වයසේ ඥාති සහෝදරයින්ගෙන්ද මගේ පවුලේම සහෝදර සහෝදරියන් තිදෙනෙකුගෙන්ද අඩුවක් නොතිබූ නිසාය. එහෙත් අහල පහල ගෙවල්වලට පැන රූප පෙට්ටියට නෙත් ඇලවීමටද අපි බසුබට නොවීමු. මේ ගැන නම් මගෙ මවගේ කැමැත්තක් නොවුනු හෙයින් අවසන් ප්‍රතිඵලය වූයේ රූපවාහිනියක් අප නිවසටද පැමිණීමය. රූප පෙට්ටිය අප නිවසට පැමිණියද එයට අප නිවස ආක්‍රමනය කිරීමට නොහැකිවූයේ ගෘහ මූලිකත්වය රූපවාහිනී සභාපතිතුමාට දීමට තරම් මගේ මව්පියන් මෝඩ නොවුනු හෙයිනි.
එකල චන්ද්‍රිකා රූපවාහිනී සේවා හෝ කේබල් ටී වී සේවාවන් නොතිබූ අතර ජාතික රූපවාහිනිය හා ස්වාධීන රූපවාහිනිය හැරුනුවිට අනික් සේවාවන් කොළඹට පමණක් සීමාවිය.පෙර කී සේවාවන්ගෙන්ද අද තරම් කුණුකන්දල් ගලා ඒමක් නොවීය. මට මතක මා නැරඹූ පලමු ටෙලිනාට්‍ය "ලා හිරු දහසක්" විය. "යශෝ රාවය,පලිඟු මැණිකේ,දඬුබස්නාමානය,අකාල සන්ධ්‍යා,මානව වාරන,උතුරුකුරු සටන,කීටයා,කෝපි කඩේ,දූ දරුවෝ,නෑදෑයෝ,සූරියදරුවෝ,කඩවර..... වැනි ටෙලිනාට්‍ය අප නොවරදවා නැරඹුවද රූපවාහිනී සේවා දෙකක් හෝ එකක් පමණක් පැවතීම නිසා පවුලේ සමගියට මහා ලොකු බාධකයක් නොතිබිණ. මෙම ටෙලි නාට්‍ය අප සියල්ලන්ටම එකතු වී නැරඹීමට හැකි තත්වයක තිබූ අතර හවස් වරුවට "පිස්සු පූසා,දොස්තර හොඳ හිත,Zoro,මායා බන්ධන 1,2,රොබින් හුඩ්,....." වැනි අදටත් මතක වැඩසටහන් විකාශනය විය. රූපවාහිනියට වැයකල මුලු පැය ප්‍රමාණය පැය දෙකක් හෝ ඊට මදක් වැඩි වන්නට ඇති නමුත් එය ඉතා සාමාන්‍ය මට්ටමේ වූවක් විය.
මා 10වන වසරේ හෝ 9වසරේ පමණ සිටින අවධියෙහි හිටි ගමන් සිරස නාලිකාව පෙනෙන්නට පටන්ගත්තේය.. එක කොටසක් බලා ඊලග කොටස බලන්නට සතියක් බලා සිටි අපට සතියේ දින පහක් බලන්නට අමුතු තාලයේ කතා පෙළක් ලැබිණ.. "ශාන්ති,ප්‍රගති,දාමිණී" වැනි ඉන්දියානුවන් සහ අඩක් ලාංකික ඉන්දියානුවන් පැමිණ ටිකින් ටික රූපවාහිනිය බදු ගන්නට පටන් ගත් නමුත් එහිද "Texas rangers,සූර පප්පා,කවුද බෝයි,හර්ක්‍යුලීස්," වැනි සිත්ගත් වැඩසටහන් විය. "9.05න් පටන් ගෙන කදමල්ල,තිත්ත ඇත්ත,පාර දිගේ,433333,Dark Room,චැලෙන්ජර්ස්..." වැනි සඟරාමය වැඩසටහන් වලට අමතරව "අන්තර්ජාලය ඔබේ නිවසට" වැනි නවමු ආකාරයේ වැඩසටහන්ද අපෛ ආසාවෙන් නැරඹූවෙමු.
මෙයාකාරයට සෙමෙන් ගලාගිය කතාවේ හැරුම් ලක්ෂ්‍යය කොතැනද යන්න අදටත් මට නොතේරේ..එක්කෝ ඒ තරමටම අප රූපවාහිනිය තුල වල්මත්වී ඇත.එසේත් නැතහොත් රූපවාහිනිය නිරුවත් වීම සෙමෙන් සෙමෙන් අපට නොතේරෙන ආකාරයට සිදුවී ඇත. අද සියලු රූපවාහිනී නිරුවත් වී ඇති සෙයක් මට හැඟේ. රූපවාහිනියේ පෙනී සිටින්නන්ද නිරුවත් වී ඇත ඔවුන් දර්ශන තලයේ අඩ නිරුවතද ඉන් පිටත සම්පූර්ණ නිරුවතද විකුණත්. ටෙලි නාට්‍ය නිලියන් කිහිප දෙනෙක් ගණිකා වෘතියේ යෙදී අසුවී තවත් බොහෝ දෙනාට චෝදනා එල්ල වී ඇත.. පෙනී සිටින්නන් පමණක් නොව වැඩ සටහන් අන්තර් ගතයන්ද නිරුවත්ය..වෙනත් ලෙසකින් කියනවානම් රත්තරන් යැයි සරුව පිත්තල පෙන්නන කාලයක් පැමිණ ඇත. කට ඇරගෙන මව,පියා දූ දරුවන්, සිඟිත්තාගේ සිට මහල්ලා දක්වා සියල්ලෝ ඉන්දියානු අච්චුවේ රඟපාන ගණිකාවන් දෙස බලා සිටිත්.. ඉඳ හිට අස්වල් දර්ශන,අසවල් වචන(තමුසේ...) ඉවත් කරන්න නියෝග කර දේශපානඥයින් ලකුණු දාගනිති. එහෙත් ඊටත් වඩා අසැබි වදන් ඔවුන්ම රියැලිටි වැඩසටහන්වල විනිශ්චයට පැමිණ දොඩත්..වරක් එක් දේශපාලකයෙක් මෙවැනි වැඩසටහනකට පැමිණ තරඟ කාරියකට පැවසුවේ "මට ඔයාගෙ කුක්කු බොන්න හිතෙනවා.." යන්නයි. කුක්කු බීම ගැනනම් අපට ගැටලුවක් නැත.. අප මේ පා නගන ප්‍රපාතයේ ගැඹුර ගැන නම් මහා ගැටලුවක් ඇත.
ලංකාව ඉන්දියාවට ඉතා ආසන්න වීම නිසා රාම රාවණා කාලයේ සිටම ඉන්දියානු ආක්‍රමණවලට ලක් වීමට අපට සිදු විය.. එදා පටන් අද දක්වා සිදුවූ ආක්‍රමන වලින් එක් ආක්‍රමණයක් පමණක් ඉතා සොඳුරු විය. එය මෙයට අවුරුදු 2500කට පමණ පෙර මහා බුද්ධ පුත්‍රයාණන් වහන්සේ කෙනෙකුගෙන් සිදු වූ අතර එයම අප ලැබූ මහා භාග්‍යයම විය..එයින් අප ලැබූ මහාර්ඝ සම්පත් ටිකින් ටික අද ඉන්දියානුවන්ම උදුරාගැනීම එක්තරා ආකාරයක සරදමක්ම වැනිය.. එදා අප බුදු දහමින් ලද පෝශණය කුමන ආක්‍රමනය හමුවේවත් වල ලෑමට අපි දීන නොවීමු..එහෙත් ඒ සියල්ල රූප පෙට්ටියෙන් එන සොරුන්ට සොරාගැනීමට ඉඩ දී අපි නිවටයින් ලෙස බලා සිටින්නෙමු.
නිමල් ලක්ෂපතිආරච්චි පැමිණ Night Time TV නමින් වැඩිහිටියන්ට පමණක් සීමාවූ වැඩ සටහනක් ඇරඹූ අතර එය ඉතා අශාවෙන් ළමා පරපුරම බැලුවද කිසිදු වැඩිහිටියෙක් නැරඹීම තබා එවැන්නක් විකාශනය වූවාද යන්න අදටත් නොදනී. ඔහු එතැනින් නොනැවතී ජාතික රූපවාහිනියට පැමිණ ප්‍රවෘති කියන නිවේදිකාව අඩ නිරුවත් කර නෙස්ටමෝල්ට් පෙව්වේය.. කොතරම් නිර්මාණශීලී වුවත් කුණුගොඩවල් විකිනීමට පටන් ගැනීම මගේ අදහසට අනුවනම් පටන්ගත්තේ සිරස නාලිකාව මගිනි.. මේ කුණු වලට හොඳ ඉල්ලුමක් ආ අතර අනෙක් නාලිකාවන්ද කුණු ආනයනකර හෝ විකිනීමට පටන් ගත් අතර ආලින්දය පුරා දිවා රෑ නැතිවම කුණු දෝර ගලන්නට විය.. පෙර කී පරිදි සිඟිත්තාගේ සිට මහල්ලා දක්වා තරගයට මේ කුණු කති.. මේ කෑ කුණුවල ආනිසංස සුලු රෝග ලක්ෂණ ලෙස දැනට ටිකින් ටික පෙනෙන්නට තිබෙන අතර පිළිකාව තවමත් සු‍රැකිව තිබේ.
අද රටේ භාගයක් ගායකයෝ හා නර්තන ශිල්පියෝ වෙති. දවසකට දෙකකට සුපිරි තරු වන මොවුන්ගේ ගීත සතියක් දෙකක් අසන අප නැවතත් 70,80,90 දශකයේ ගායකයින්ට මාරු වෙන්නේ නිරායාසයෙනි. අද නර්තනයේ විශිෂ්ඨතම අංගය වී ඇත්තේ ලිංගිකත්වයයි.. එය එදා ශෘංගාර රසය යනුවෙන් යම් යම් සීමවන්ට යටත්ව පෙන්වුවද අද කිසිදු හිරිකිතක් නැතිව හුදු ලිංගිකත්වයම විකිනේ.. අද ලාංකිකයෝ තමන්ගේම ආලින්දයේ අතරමංවී යන එන මං නැතුව සිටිති. මග සොයා යා හැකි මව සහ පියා (බොහෝ විට මව) තම දරුවන් පෙර‍ටු කරගෙන බැදි වලම රිංගති.. තරු පහේ කෑම හදන වැඩසටහන් දවස් පහක් නරඹන ගැහැනු එක දවසක් තම පවුලට රහට කෑම නොදෙත්. මව් වරු දූවරු තරගයට යෝගට්,අලිපේර මූණේ උලති. බිත්තර සාරු කෙස් ගල්වති... ඉස්සර අනුභව කළ දෑ මූනේ ගාගෙන අන්ධයන් මෙන් තණ කොල කති. තම දියණිය සුපිරි තරුවක් කරන්නට විනාඩියකට දෙකකට රූපවාහිනියේ මූණ දාගන්නට කියන ඕනෑම දෙයක් කරති.. අප සිතන්නේ යුරෝපීය ආරටය,අඳින්නේ යුරෝපීය ආරටය,වැඩ කරන්නේ යුරෝපීය ආරටය එහෙත් තවමත් හිත ලාංකිකය.. ගැටෙන්නේ මේ දෙකය.. ලොකයක් ලස්සන කරන්නටනම් පෙරමුණ ගතයුත්තේ මවයි.. අවුරුද්දක් හෝ ඊට වඩා මවුකිරි දරුවන්ට දීමෙන් පමණක් එය කළ නොහේ.. මව දුරස්තපාලකය රැ‍ඟෙන පැය භාගෙන් භාගෙට කුණු කන විට පරම්පරාවක් ඉදිරියෙන් සිටින දරුවෝ පරම්පරාවක් ඉදිරියෙන් එන කුණු කති, ඒ අන්තර්ජාලය,ජංගම දුරකථනය ආදී අනේක මාර්ග වලිනි..
පෙනෙන ආකාරයටනම් අපට මග වැරදී ඇත.. ඉදින් මග සොයාගත යුත්තේද අපමය.. "ටී වී එපා, රූපවාහිනිය සලු ඇඳගනු" වැනි ජනප්‍රිය වැකි සහිත බෝඩ් ලෑලි එල්ලාගෙන පිකටින් කර මග සොයාගත නොහේ.. මහින්ද මාමාට පොඩි එකා ලවා ලියුමක් ලියා හෝ කෝල් එකක් දී හෝ නැවැත් විය නොහැක.. මන්ද මේ සියල්ල පි‍ටුපස මුදල නැමැති සර්වබලධාරී දෙවියා සිටින හෙයිනි.. වල්මත් වී යන උන්ට යන්නට හැර හරි මග යන්නට මව් වරු පෙරමුණ ගත යුතුය.. එයට රූපවාහිනී යන්ත්‍රය පොළොවේ ගැසිය යුතුය වැනි මෝඩ රැඩිකල් යෝජනාවකින් වැඩක් නැත.. මේ පිලිබඳව පුලුල් කතිකාවතක් ඇති විය යුතුය.. රූපවාහිනියට පවුලේ වාරණයක් අවශ්‍ය වී තිබේ.. රැඟුම් පාලක මණ්ඩලයේ සභාපතිත්වය මවට හා පියාට හිමි විය යුතුය.. එයට ඇමතිගෙන් ලියුමක් නම් අවශ්‍ය නොවේ.. අමුතුවෙන් මුදලක්ද වියදම් නොවේ..
